buch

buch {{/stl_13}}{{stl_8}}wykrz. {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wyraz naśladujący tępy, krótko brzmiący, głośny odgłos o ciemnej barwie, powstający np. przy wystrzale, wybuchu, uderzeniu pioruna, gwałtownym upadku czegoś na ziemię; oznacza też (rzadziej) zdarzenie, czynność powodującą taki odgłos':{{/stl_7}}{{stl_7}} {{/stl_7}}{{stl_10}}Buch, buch! – zagrzmiały działa. Buch! Huk eksplozji prawie ich ogłuszył. Buch! Runął jak długi na świeżo wypastowanym parkiecie. Buch z armaty. Kasieńko, uważaj, bo zrobisz buch! {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wyraz naśladujący tępy, głośny odgłos o ciemnej barwie, powstający w chwili mocnego uderzenia czymś tępym o coś mającego dużą powierzchnię i masę; oznacza także czynność powodująca taki odgłos': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niosły się uderzenia kafara: buch, buch, buch! Buch! – wyrżnął pięścią w stół. Buch młotem w kowadło. Buch go w łeb! {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wyraz oznaczający nagłe, niespodziewane zdarzenie, czynność': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nagle buch – wszyscy runęli do wyjścia. Buch – i wydało się wszystko. {{/stl_10}}